Akcja filmu rozgrywa się w niewielkim miasteczku u wybrzeży Szkocji. Aaron jest rybakiem. Pewnego dnia, wyrusza na morze ze swoim starszym bratem i trzema innymi rybakami. Dochodzi do wypadku, w którym giną wszyscy oprócz niego. Mieszkańcy miasteczka przyjmują smutną prawdę do wiadomości i pozornie godzą się z nią. W cichości, a z czasem coraz głośniej, zaczynają zastanawiać się nad tym, jak to się stało, że tamci nie wrócili z połowu, a Aaron znalazł się na brzegu. Zastanawianie się nad tym, szybko przeradza się w podsycane lękami podejrzenia, że ocalały mężczyzna winien jest całego nieszczęścia. Aaron również zastanawia się nad tym co zaszło i gnębi go coraz większe poczucie winy. Poczucie to próbuje zagłuszyć, tłumacząc sobie minione wypadki pewną legendą. Legenda ta głosi, że pośród fal żyje morski diabeł, który porywa mieszkańców osady. Mężczyzna utwierdza się w mniemaniu, że towarzysze fatalnej wyprawy żyją, ponieważ ich ciał do tej pory nie znaleziono na brzegu. Legenda o diable morskim głosi, że oddaje on swoje ofiary, ale trzeba najpierw zabić pewną bestię. Aaron zaczyna wierzyć, że ma w życiu misję, że to on jest wybrany do tego, by odzyskać zaginionych rybaków. Tymczasem, mieszkańcy miasteczka, coraz chętniej przypisują mu winę za śmierć swoich synów. Aaron zaczyna mieć prawdziwe kłopoty. Najpierw, dziwnym trafem, nigdzie nie może znaleźć płatnego zajęcia. W końcu dochodzi do tego, że zostaje całkowicie wykluczony z przestrzeni publicznej. „Za tych co na morzu”, to film, który odbiera się na kilku poziomach. Na pierwszy rzut oka i ucha, jest to zagadkowa historia, coś w rodzaju tchrillera. Nieco głębiej znajduje się ciekawa i oryginalna analiz, starego jak świat zjawiska, polegającego na radzeniu sobie z trudnymi sytuacjami, poprzez znajdowanie tak zwanego kozła ofiarnego. Bardzo ciekawie pokazana jest tu agresja i niechęć wobec Aarona, wykazywana przez mieszkańców osady. Kamera nie pokazuje pojedynczych ludzi, wypowiadających wyzwiska, oskarżenia i obelgi w stronę mężczyzny. Bo do tego, by narodził się kozioł ofiarny, potrzebny jest tłum. Wymowę całości podkreślają zdjęcia, z których część wygląda tak, jakby była kręcona amatorską kamerą. A wszystko po to, by pokazać przeszłość, w której żyli jeszcze uczestnicy feralnego rejsu. „Za tych co na morzu”, to film, który robi wrażenie, zaskakuje, ciekawi i zmusza do refleksji.