„Wielki Liberace” jest opowieścią o jednej z najjaśniej świecących gwiazd rozrywki minionego stulecia. Dla świata, istniał jako Valentino Liberace – kochany przez wszystkich, bogaty ponad miarę, a przede wszystkim, obdarzony niezwykłym talentem pianista i celebryta z polskimi korzeniami. Władziu – bo tak brzmiało jego prawdziwe imię miał matkę Polkę i ojca Włocha. Jego amerykańska kariera rozwinęła się błyskawicznie. W Polsce natomiast mało kto o nim słyszał. Każdy występ Liberace był wydarzeniem, o którym trąbiono wszem i wobec. A występował jako muzyk, jako showman i aktor filmowy. Liberace stworzył własny styl, z którego wzorce czerpią dzisiejsze ikony muzyki POP, takie jak Madonna, Lady Gaga czy Elton John. Świat znał doskonale publiczny wizerunek Valentina, ale nie domyślał się nawet tego, jaki jest naprawdę. Prywatne życie bożyszcza Ameryki nie miało nic wspólnego z wyobrażeniami jego wielbicielek i wielbicieli. A najbardziej uwielbiały go gospodynie domowe, panie na emeryturze i zagorzałe katoliczki. Uwielbiały oglądać go w strojach ze złota i piór. Nikomu nie przeszkadzało, że Liberace wygląda, ubiera się i zachowuje jak homoseksualista. On sam zapewniał gorliwie, że nie ma wybranki serca, ale cały czas jej szuka. Kariera Valentina rozwinęła się w czasach, kiedy stereotypy związane z homoseksualizmem nie były jeszcze tak silne. Innymi słowy, specyficzny ubiór i charakterystyczne zachowanie idola, nie nasuwały skojarzeń takich jak obecnie. Sam Liberace występował przede wszystkim dla swojej matki, którą bardzo kochał i którą pozdrawiał z wielu scen. Sceny, na których występował były naprawdę niezwykłe. Wszystko świeciło się tu i błyszczało. Jeden wielki kicz i przepych. On w iskrzących się strojach, a wokół niego niezwykłe rekwizyty z samochodami włącznie. „Wielki Liberace” to zapisany na taśmie filmowej, nostalgiczny obraz ekstrawagancji i gwiazdorstwa Ameryki drugiej połowy minionego wieku. Obraz, który warto zobaczyć choćby dlatego, że przetrwał tylko w kinie…