Twórca pamiętnych i sowicie nagradzanych filmów o pozbawionym urody, ale nie pozbawionym wdzięku Shreku, na swój nowy, animowany film, zaprasza nie tylko dzieci. Tym razem serwuje nam wszystkim, przezabawną i oryginalną opowieść o ptakach, a konkretnie parze indyków. Każdy z nich jest zupełnie inny, a cała historia jest fascynującą podróżą w czasie. Ptasi bohaterowie mają wyjątkowo ambitny plan. Chcą zmienić rzeczywistość, bo mają dość patrzenia na to, jak ich pierzaści bracia lądują na talerzach. Dzielne indory robią co mogą, by człowiek przestał mieć na nie ochotę. Poczynaniom ptaków przyświeca krótka, acz wymowna i treściwa myśl, która zawiera się w trzech słowach: „indyka nikt nie tyka!” Bohaterskie indyki, to Franek i Olo. Do tej pory żyły w dwóch różnych indyczych światach. Jeden jest wykształcony i pochodzi z tak zwanego dobrego domu, drugi urodził się i wychował w najzwyklejszym kurniku. Zanim podejmą wspólne działania, muszą dogadać się, porozumieć, uzgodnić wspólne cele i strategie. Co trzeba zrobić? Rzecz niewiarygodną. Trzeba cofnąć czas i tak pokierować losami ludzi i ptaków hodowlanych, by te ostatnie nie były utożsamiane ze smakołykami, ale z najlepszymi przyjaciółmi rodzaju ludzkiego. A jak to się zaczęło? Zaczęło się tak, że w pewnej indyczej gromadzie żył indyk Franek, który przewyższał intelektualnie całą resztę. Franek doskonale wiedział co czeka ich wszystkich i próbował uświadomić to swoim pobratymcom. Nie słuchali go i źle się to dla nich skończyło. On miał szczęście. Był bowiem tym jedynym, któremu prezydent Ameryki darowuje życie każdego roku przed Dniem Dziękczynienia. Franek nie tylko zachował życie, ale dostał się w miejsce, gdzie otaczał go prawdziwy luksus. W miejscu tym zapomniał o tym co było wcześniej i nie myślał już o ratowaniu życia swoich współbraci. Nie myślał, dopóki na jego drodze nie stanął Olo. Olo jest wielkim, umięśnionym ptakiem, z niewielkim rozumkiem i ogromnym sercem. Przypomina wątłemu, ale za to bardzo mądremu Frankowi, o co chciał walczyć, gdy żył pośród zwykłych ptaków. Olo wpada na pomysł cofnięcia czasu do pierwszego Dnia Dziękczynienia i pokierowania historią tak, by indyki nigdy nie stały się kulinarnym symbolem tego święta. Jak w każdej bajce proponowanej przez współczesne kino, tak i tu urodziwi i umięśnieni bohaterowie nie cechują się zbyt wysokim intelektem. Za to ci, na których nie chce się oka zawiesić, są bardzo mądrzy, przewidywalni i myślący. Ci pierwsi za to mają wielkie serca. „Skubani”, to film, na którym każdy będzie się świetnie bawił. Tym bardziej, że w polskiej wersji językowej usłyszymy najbardziej znane i lubiane głosy aktorskie. Wątłemu Frankowi głosu użyczył Radosław Pazura. Wielki Olo mówi głosem Piotra Fronczewskiego.