"Scena zbrodni" wyjątkowo przypadła do serca publiczności dwóch słynnych festiwali filmowych Berlinale i PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL 2013. Widzowie biorący udział w tych imprezach, właśnie temu filmowi przyznali swoje nagrody. I dobrze się stało, bo widać z tego, że bywalcy kin, cenią nie tylko komedie, filmy romantyczne i fantastykę, ale dostrzegają również walory rzetelnego dokumentu. Bohaterami obrazu, są emerytowani dowódcy indonezyjskich brygad śmierci. Reżyser filmu Joshua Oppenheimer wie co pokazuje, bowiem z członkami wyżej wymienionych brygad spędził kilka lat. "Scena zbrodni" zaliczona została do najbardziej poruszających i wstrząsających dokumentalnych dzieł filmowych. Dokument ten jest niezwykły, ponieważ odnajdujemy w nim cechy kina gangsterskiego, przesiąkniętych kiczem wyciskaczy łez oraz surrealistycznych obrazów wewnętrznego życia człowieka. W połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, w Indonezji doszło do puczu wojskowego. W ciągu następnego roku, z rąk paramilitarnych reżimowych organizacji Panczaszila, poniosło śmierć ponad milion osób. O utratę życia było nietrudno. Wystarczyło przypuszczenie, że popiera się komunistów. Zbrodnie dokonane w tym czasie, nigdy nie zostały osądzone i ukarane. Sprawcy ich żyją do tej pory. Nie tylko żyją, ale cieszą się powszechnym szacunkiem i opinią bohaterów działających na rzecz demokracji. Mordercy z brygad śmierci nie mają sobie nic do zarzucenia. W "Scenach śmierci" bez żenady, wręcz z dumą prezentują to, co robili prawie pół wieku temu. Nie wstydzą się pokazywać, jakimi metodami pozbawiali ludzi życia. A trzeba przyznać, że byli w tym bardzo efektywni. Zanim jeszcze doszło do puczu, ludzie ci trudnili się nielegalnym handlem biletami na amerykańskie hity kinowe. Z ich relacji wynika, że bohaterowie owych filmów byli dla nich wzorami walki o wolność i demokrację. Z tym, że ich walka polegała na bezwzględnym eliminowaniu tych, którzy nie mogli wykupić się od podejrzeń. Anwar Congo i Herman Koto są członkami brygad śmierci. Poproszeni o udział w filmie o tych brygadach, godzą się bardzo chętnie. Nie tylko się godzą, ale gorliwie załatwiają wiele spraw związanych z filmem. Angażują się we wszystko dumni z tego, że będą mogli pochwalić się swymi dokonaniami sprzed lat. Na planie filmowym sytuacja ulega zmianie. Wracając do przeszłości, zbrodniarze zaczynają refleksyjnie podchodzić do swoich czynów. Nie wszystkich jednak refleksja ta prowadzi do wyrzutów sumienia i skruchy. Z biegiem czasu, odtwarzanie faktów z przeszłości, staje się dla nich bardziej realne, niż same fakty...