Elsa jest pisarką i odnosi w tym względzie duże sukcesy, Nikt nie kwestionuje jej talentu. Pierre, to prawnik, który cieszy się miłością żony i szczęśliwą rodziną. Pewnego dnia oboje udają się na uroczystość kończącą targi książki. Udają się nie przypadkiem, bo zaprasza ich tam wspólny znajomy. Owo spotkanie będzie początkiem fascynacji, która bez reszty pochłonie Elsę i Pierre’a. Mężczyzna, który szczerze kocha swoją żonę, nie może przestać myśleć o nowo poznanej kobiecie. Kobieta, która właśnie się rozwiodła i przyrzekła sobie nie wiązać się z żadnym mężczyzną, zapomina o tym, co czuje do płci brzydkiej. I co dzieje się dalej? Dalej Elsa i Pierre flirtują, spędzają ze sobą czas i kochają się. Niby normalne, ale inne niż zawsze. Bo każde z nich robi to tylko w myślach, w rzeczywistości pozostając w starych układach. Ona sama z trojgiem dzieci, on z żoną, rodziną i dotychczasowymi przyjaciółmi. Odpowiedzialna za reżyserię Lisa Azuelos uniknęła banalnego i powtarzalnego miliony razy w kinie obrazu rozpadu rodzin, zdrady i podążenia za pożądaniem. Tym razem jest inaczej i to podnosi walor filmu. Widzom zostawia się ocenę, czy to co robią Elsa i Pierre jest szlachetnym wyjściem z sytuacji, hipokryzją, czy ucieczką od tego, co wydaje się być nieuniknione. A może jest to po prostu mądry wybór dojrzałych i wrażliwych na cudze uczucia ludzi? Być może to czysty i niezrozumiały dla wielu idealizm, bo w końcu każdy ma prawo do szczęścia… "Pożądanie" to dramat, w którym główną rolę gra konflikt serca i sumienia. To film o tym, że pożądanie można odsunąć na plan dalszy i że nie musi ono kierować naszym życiem. Nie nastawiajcie się jednak na nudny moralitet. Będziecie zdumieni, jak bardzo wciągnie was ta historia. Historia, w której nie da się nie przeżywać sprzecznych emocji głównych bohaterów. Nie da się też nie myśleć o tym, co my zrobilibyśmy w podobnej sytuacji. Bo fatalne zauroczenie może dopaść każdego i zmienić życie realne lub wyobrażone.