„Pan Verdoux”, to film Charliego Chaplina z 1947 roku. Najlepszym określeniem gatunku filmu będzie „film wielogatunkowy, bowiem dzieło znanego reżysera jest po trosze komedią, po trosze dramatem, a po trosze kryminałem. „Pan Verdoux”, w przeciwieństwie do innych filmów mistrza, nie zdobył większej popularności. Można nawet powiedzieć, że był klapą. Nie osiągnął sukcesu kasowego, ponieważ nie był taki sam jak poprzednie filmy Chaplina. Bohaterem obrazu nie jest już inteligentny, wzbudzający sympatię i wrażliwy tramp, ale Pan Verdoux, który radzi sobie z powojenną biedą i niedostatkiem w zgoła odmienny sposób. Prawdziwym pierwowzorem Verdouxa był zbrodniarz skazany we Francji za liczne morderstwa. Filmowy pan Verdoux jest bankierem, którego wielki kryzys pozbawił środków utrzymania. Mężczyzna ma niepełnosprawną żonę i dzieci, które musi jakoś utrzymać. Postanawia więc zabijać zamożne kobiety i w ten sposób zdobywać pieniądze. Życie każdej z nich jest dla niego tyle warte ile ich kasa. W swoim mniemaniu, Verdoux jest biznesmenem, który dorabia się nowoczesnymi metodami. Metody te polegają na posiłkowaniu się nożem i trucizną.v”Przedsiębiorczy” mężczyzna trafia w końcu przed oblicze sprawiedliwości. Podczas rozprawy pada z jego ust znamienne zdanie, które brzmi: człowiek, który zabija pojedynczych ludzi jest mordercą, a ten, który zabija miliony jest bohaterem. Zdanie to miało wyjątkową wymowę w dwa lata po zakończeniu wojny. „Pan Verdoux” to fiilm ostro i celnie krytykujący kapitalizm. Obraz Chaplina długo czekał na popularność i uznanie. Verdoux nie jest tak pozytywnym bohaterem jak tramp, którego zastąpił, ale również wzbudza sympatię widzów. Podczas gdy poczciwy włóczęga wzbudzał ją głównie prostodusznością i dobrym sercem, morderca wdów budzi ją całkowitą szczerością, z jaką wyjaśnia motywy swojego działania. Zanim bogate wdowy stały się jego ofiarami, on sam stał się ofiarom systemu, dla którego pracował bez wytchnienia, a który wypluł go bez tłumaczenia, o podziękowaniu nie mówiąc. W nietypowym dla Chaplina filmie, znajdziemy ogromną dawkę bardzo czarnego humoru, dowcipu, sarkazmu i groteski.