Akcja filmu rozgrywa się w Zurychu podczas świąt Bożego Narodzenia. Narodzenie Boga jest tu najmniej ważne. O wiele ważniejszy jest wolny czas, zabawa i konsumpcja. Mia ma osiemnaście lat i jest prostytutką. Przyjechała z Bułgarii, gdzie zamierza spędzić święta. Przed odjazdem do swojego kraju musi przepracować cały dzień na różowym bulwarze. Bulwar Sihlqai jest znany z określonego rodzaju usług. Graniczący z największym węzłem komunikacyjnym Zurychu, zaspokaja seksualne potrzeby licznych gości. W filmie obserwujemy oprawę świąt wielkiej metropolii. Galerie handlowe i sklepy skrzą się ozdobami, lampkami i świecidłami. Prezenty wylewają się zewsząd. Mnogość towarów zapiera dech. Wszędzie mnóstwo choinek mieniących się złotem, srebrem i wszystkimi kolorami. Ale Zurych, to także różowy bulwar, a na nim pokój socjalny, w którym stacjonują prostytutki i etatowi pracownicy miejskiej służby społecznej. W określonych godzinach, imigrantki mogą przychodzić tu po pigułki, prezerwatywy, tabletki po, otuchę lub poradę. Dostaną też strawę i coś do picia. Na różowym bulwarze pracują głównie dziewczyny ze wschodniej części Europy. W miejscu nazywanym Oazą, zatrudniona jest Judith. Po pracy, zdąża wprost do pokoju hotelowego w odległej dzielnicy miasta. Spotyka się tam z nieznajomym w policyjnym mundurze. Judith nie świadczy mu usług seksualnych, to on świadczy je jej. Mia z niecierpliwością czeka na moment, aż będzie mogła wyruszyć do Bułgarii, gdzie matka opiekuje się jej dzieckiem. Widok zmarzniętej Mii stojącej na bulwarze, rozczula pięćdziesięcioletniego mężczyznę, który częstuje ją samodzielnie przygotowanymi kanapkami. Mężczyzna odwiedza Oazę szukając panny do towarzystwa. W kalejdoskopie bohaterów filmu, pojawia się też sąsiadka Mii – Maria. Pochodzi z Hiszpanii. W Zurychu przez dwadzieścia lat mieszkała kiedyś z mężem i córką. Mąż nie żyje, a córka jest daleko i raz do roku, właśnie przed świętami, rozmawia z matką przez skype’a. Maria chce związać się z pewnym przystojnym wdowcem. "Ostatni gasi światło", to głęboki i wielowarstwowy obraz szczególnego miejsca i szczególnych ludzi. Losy ich tak różne i skomplikowane krzyżują się w pokoju nazywanym Oazą. A gdzie rodzi się Bóg? Tam, gdzie robił to zawsze – w cichych i opuszczonych murach kościoła, tak, jak przed wiekami w cichej, pozbawionej ciepła i opuszczonej stajni…