Podziwiając gwiazdy muzyki POP mało kto pamięta, że na scenie i w studio wspierają je głosy osób stojących za nimi i w ich cieniu. O tych właśnie osobach czyli chórzystkach i chórzystach, opowiada film Morgana Nevillea, jakże trafnie zatytułowany "O krok od sławy". Twórcy obrazu udało się w pełni uchwycić i ukazać sytuację tych, którzy całe życie śpiewają za czyimiś plecami, doskonalą czyjś występ, pozostając przy tym anonimowi i nieznani. Oglądając film, przekonujemy się, jakie sukcesy, poświęcenia i konflikty są udziałem chórzystek i chórzystów, towarzyszących największym gwiazdom światowej muzyki rozrywkowej. Bohaterowie filmu dzielą się z widzami osobistymi przeżyciami związanymi z występami u boku sław. Obraz obfituje w niezwykłe archiwalia filmowe. Zobaczymy w nim wywiady z pierwszoplanowymi i drugoplanowymi bohaterami sceny. O swoich chórzystach i chórzystkach opowiadają m.in.Stevie Wonder, Bruce Springsteen, Sting i Mick Jagger. "O krok od sławy" to film, który pyta, dlaczego świetnie śpiewający ludzie nigdy nie zrobili solowej kariery. Twórca filmu usiłuje dociec, co decyduje o tym, że stoi się na scenie za kimś lub przed kimś, nierzadko mając taki sam talent. W filmie obserwujemy świat wielkiej muzyki ubiegłego wieku. Wszystko zaczyna się od lat sześćdziesiątych, gdy pojawiły się chórki ciemnoskórych, naturalnych, spontanicznych i swobodnie śpiewających kobiet. Bohaterowie filmu nie szczędzą smakowitych opowieści o największych gwiazdach muzyki XX wieku. Jedną z nich jest kobieta, której głos tak zachwycił Micka Jaggera, że zadzwonił do niej i osobiście poprosił o udział w kolejnym nagraniu. Przez cały film, bohaterowie opowiadają nam o emocjach, łzach, złości i stawaniu wobec przeciwności losu. "O krok od sławy", to dokument, na który warto pójść, choćby po to, by przekonać się, że nie tylko nam nie przyszło grać pierwszych skrzypiec i nie tylko my doświadczamy z tego powodu różnych emocji.