Film pod tytułem „Nie zapomnij mnie” wart jest obejrzenia, chociażby dlatego, że zwyciężył w dziesiątej edycji PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL. Reżyserem obrazu jest David Sieveking, który tym razem postanowił opowiedzieć niezwykłą i trudną historię o własnej matce. Jego film opowiada o niełatwym zjawisku, jakim jest choroba Alzheimera atakująca wielu starszych ludzi. David jest dzieckiem ludzi, których młodość przypadła na lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku. Przez całe życie byli oni ze sobą w luźnym związku. Choroba matki, to ciężka próba dla każdego z nich. Jak to zazwyczaj bywa, choroba matki staje się punktem wyjścia, z którego obydwoje wyruszają w podróż do przeszłości. W podróż, podczas której odkrywają przed sobą różne rzeczy, wyjaśniają je i porządkują. W obliczu choroby ujawniają się ukryte przedtem nieporozumienia i konflikty. Nowa sytuacja z początku przerasta całą rodzinę. W końcowej fazie osoby poddane tej próbie odnajdują siebie na nowo. Okazuje się bowiem, że nazwanie po imieniu i wyjaśnienie różnych spraw z początku boli, ale potem pomaga żyć i to żyć jeszcze lepiej niż dotychczas. Choroba matki skłoniła wszystkich do refleksji nad dotychczasowym życiem, jego treścią, sensem i wartością. „Nie zapomnij mnie” to szczera i poruszające do bólu historia życia rodzinnego. Historia ta jest pełna ironii i humoru, a przy tym nie pozbawiona głębszych uczuć. Widać, że dwoje ludzi wciąż łączy miłość. Łączy ich pomimo ukrytych konfliktów i nieporozumień. Film Sievekinga opowiada nie tylko o chorobie, ale przede wszystkim o sytuacji człowieka, który traci kontakt ze światem i nie ma na to żadnego wpływu. Tracąc go wykorzystuje każdą chwilę, by przyjrzeć się dokładnie relacji z najbliższymi osobami. „Nie zapomnij mnie” to szczera historia małżeństwa rodziców reżysera. Historia, która pokazuje, że nawet wyniszczająca choroba potrafi wnieść coś dobrego w życie rodziny. To film o tym, że w obliczu rzeczy nieodwołalnych i ostatecznych ludzie zaczynają myśleć konstruktywnie i świadomie walczyć o siebie. O siebie i o czas, który im jeszcze został.