Akcja filmu rozgrywa się na słowackiej prowincji, a konkretnie, w niewielkiej miejscowości położonej na granicy słowacko-morawskiej. Mieszkańcy niezbyt życzliwym okiem spoglądają na przybyszów. Nie ufają nawet sobie nawzajem. Ale największą antypatię i wrogość żywią do Romów. Główną postacią jest tu Marek, który ma 18 lat i nie zajmuje się niczym oprócz tresowania bardzo groźnego psa. Od zawsze samotny i porzucony przez rodzinę, chłopak przyjaźni się i utożsamia z grupą skinów. Oni akceptują go i lubią tylko dlatego, że jest właścicielem psa typu killer. Marek zmuszony jest do życia z bolesną i wstydliwą tajemnicą. Z czymś, co zniszczyłoby na zawsze jego pozycję w grupie. Chodzi mianowicie o to, że przyrodnim bratem Marka jest cygan, którym wszyscy gardzą, bo zhańbił rodzinę. Chłopak staje w obliczu poznania odrzuconego przez wszystkich krewnego. "Mój pies Killer", to świetnie zrealizowany, poruszający i mądry film o samotności, odrzuceniu, braku akceptacji i agresji. Agresji skrywanej w czterech ścianach i nie pokazywanej na zewnątrz. W filmie nie grają zawodowi aktorzy, przez co obraz jest autentyczny i naturalistyczny. Nie ma tu też muzyki i dynamicznych ujęć. W pierwszej scenie poznajemy Marka, który trenuje swojego psa. Robi to fachowo, nagradzając go za każdy atak na wiszącą szmatę. Marek zamieszkuje w winnicy ojca. Jedno spojrzenie wystarcza, by stwierdzić, że fascynuje go subkultura skinów. Marek jest łysy, a jego ciało pokrywają wytatuowane gotyckie litery i nazistowskie symbole. Nosi ubrania kojarzące się z wojskiem i militariami. Jak już wspomniano, Chłopak żyje samotnie pośród ludzi, którzy nienawidzą Romów i obarczają ich winą za wszystkie nieszczęścia. "Mój pies Killer" obrazuje europejski rasizm i odradzające się ruchy neonazistowskie. Mira Fornay- twórczyni filmu – wiedziała co robi angażując naturszczyków. Stworzyła w ten sposób niezwykłe dzieło o charakterze dokumentu. Dzieło opowiadające o nienawiści do wybranej grupy ludzi i do tych, którzy nie podzielają ogólnej pogardy…