Fani twórczości Doroty Masłowskiej dobrze znają ten tytuł. Sztukę tę Masłowska napisała kilka lat temu. Dzieło wystawiane było na deskach jednego z teatrów warszawskich. Teraz będzie je można zobaczyć w kinie, bowiem nakręcono jego wersję filmową. "Między nami dobrze jest" opowiada o nas – o Polakach czasu przemian ustrojowych. Znajdziemy tu groteskowe dialogi, pełne przewrotności i trafnych podsumowań. Uważni odbiorcy usłyszą tu karykatury znanych boumotów i dowcipne trawestacje sloganów reklamowych. Autorka bezlitośnie obeszła się z tym, co na co dzień serwują nam pisma brukowe. Nie oszczędziła też stereotypów, które tkwią w nas od lat. Bohaterkami sztuki i filmu są trzy kobiety zmuszone żyć poniżej minimum socjalnego. Kobiety reprezentują trzy pokolenia i wszystkie gnieżdżą się w kawalerce nie większej od mysiej nory. Są to staruszka na wózku, która powoli traci zainteresowanie rzeczywistością, jej córka i wnuczka. Babcia żyje czasami sprzed II Wojny Światowej, które odeszły bezpowrotnie, a wraz z nimi prawdziwa Polska. Halina koncentruje się na pracy i na niespełnionych marzeniach o egzotycznych wakacjach. Jej codzienną rozrywkę i pociechę stanowi telewizja i gazetki promocyjne marketów. Najmłodsza z nich żyje w świecie wirtualnym, uważa się za Europejkę, która zna język ojczysty dzięki kasetom magnetofonowym zostawionym przez sprzątaczkę. Na scenie pojawiają się także sąsiedzi bohaterek: roznosicielka ulotek, reżyser filmowy, para aktorów, kobieta pracująca w telewizji i Edyta, której misją jest ratowanie ludzi skrzywdzonych przez los. Siłą filmu jest specyficzny język, jakim posługuje się autorka. Umiejętnie wykorzystuje ona młodzieżowy żargon, literacki język lat dwudziestych minionego wieku, język korporacyjny, mowę internetu i najbardziej znanej rozgłośni katolickiej w Polsce. "Między nami dobrze jest", to słodko gorzki obraz nas samych. Obraz prawdziwy, choć nieco przerysowany. Obraz, w którym każdy znajdzie cząstkę siebie i tego co bardzo dobrze zna…