W różnych rejonach świata, mandarynki dojrzewają o różnej porze roku. W Abchazji krewne pomarańczy dojrzewają jesienią. To najlepszy czas, gdyż klimat ogrzewany jest przez ciepłe powietrze wiejące od wybrzeża. Cofamy się 22 lata wstecz, aż do roku 1992. Tego roku mało kto upajał się ciszą tamtejszych lasów, ciepłem wiatru i zapachem dojrzałych mandarynek. Mało kto, bo w obliczu wojny okoliczne wioski zostały prawie całkowicie wyludnione. W swoich domach nadal pozostali tylko neutralni Estończycy. Markus i Ivo są sąsiadami. Ze strachu przed wojną, do domu wróciła także córka jednego z nich. Ivo wie, że powinien zerwać z przeszłością, ale nie starcza mu na to siły. Opuszczenie domu jest tym trudniejsze, że na pobliskim cmentarzu spoczywa jego ukochana żona. Markus z kolei nie potrafi rozstać się z sadem, w którym właśnie obrodziły mandarynki. W celu zdobycia środków na utrzymanie, Ivo wyplata wielkie kosze. Razem z Markusem oferują w nich zebrane owoce napotkanym żołnierzom. Ale walki zbrojne są coraz częstsze i coraz bardziej intensywne. Pewnego dnia, Ivo natyka się na rannego Czeczena. Nie myśląc o sobie, zaprasza go pod swój dach i zajmuje się nim. Jego przyjaciel znajduje z kolei rannego Gruzina. Neutralni hodowcy mandarynek trzymają teraz w swoich domach przedstawicieli wrogich wojsk… Twórcą filmu jest pochodzący z Gruzji Zaza Urushadze. "Mandarynki" to opowieść o walce, ale nie tej, która dzieje się na polu bitwy, lecz tej, która rozgrywa się w ludzkich sercach. To dramat o ludziach, którzy spoglądają na to samo, z punktów widzenia, które narzucają im niezależne od nich i trudne do objęcia prostym umysłem, układy geopolityczne. Abchazja, to kraina, która leży nad Morzem Czarnym w górach Kaukazu. Kraina ta była autonomiczną republiką zaliczaną do północno-zachodniej Gruzji. Rok 1992 zapoczątkował tu konflikt zbrojny o przynależność państwową owych terenów do Gruzji lub o ich całkowitą niezależność. Do powstań antyrosyjskich dochodziło tu już wcześniej, ale nie były to tak otwarte walki. Przez stulecia Abchazja była domem dla przedstawicieli różnych narodowości. Spokojnie i bezkonfliktowo, współegzystowali tu rdzenni mieszkańcy Abchazji, Gruzini, Estończycy, Ormianie, Rosjanie, Bułgarzy, a nawet Grecy i Niemcy. W roku 1990 rozpoczęło się wysiedlanie Abchazji. Rzesze ludzi opuściły te ziemie z obawy przed wojną… Wydarzenia te, zainspirowały Urushadze do stworzenia opowieści o dwóch plantatorach mandarynek, którzy zostali tam mimo wszystko.