„Letnie przesilenie” przenosi nas do Polski pierwszej połowy lat czterdziestych. II Wojna Światowa ciągnie się już od czterech lat. Po klęsce pod Stalingradem, Niemcy zasilają szeregi coraz młodszymi żołnierzami. Guido jest młodym, zaledwie siedemnastoletnim żołnierzem, prawie dzieckiem. Pochodzi z Hamburga i nie bardzo umie znaleźć się w nowej rzeczywistości. Robi wszystko, by brutalność tego, co dzieje się dookoła nie zniszczyła go. Azylem wrażliwego Guido jest stare poddasze, gdzie ukrywa się przed starszymi i zaprawionymi w boju kolegami. Aby zapomnieć o tym czego doświadcza, chłopak słucha zakazanego Jazzu, marząc o innym świecie. Bohaterem filmu jest też Romek – chłopak w tym samym wieku co Guido, który stracił ojca i dorabia na kolei, by wspomóc matkę. Jest pomocnikiem maszynisty, dzięki temu każdego dnia może obserwować przedmioty, jakie odbierane są Żydom jadącym do obozów zagłady. Romek nie jest świadomy ogromu tragedii, dla niego są to po prostu rzeczy, które można ukraść. Pewnego dnia decyduje się na kradzież starego gramofonu. Poza tym żyje raczej wesoło, podkochując się skrycie w córce bogatego gospodarza – France. Los zrządza, że w tej samej dziewczynie podkochuje się Guido. Pewnego dnia, z transportu do obozu ucieka Żydówka Dunia. Przerażony Romek chce odegnać ją od siebie. Ale Bunia nie zamierza odchodzić. Dobrze wie, że nie przetrwa bez pomocy rówieśnika. Między Bunią, a Romkiem rodzi się uczucie. Tymczasem Guido spotyka się z Franką na strychu i kocha się z nią przy dźwiękach ukochanej muzyki. Kryjówkę tych dwojga odkrywa jego szef. Przed Guido najtrudniejszy wybór w jego młodym życiu. Musi zdecydować co jest ważniejsze, ratowanie siebie czy pomoc dziewczynie…
Do stworzenia dramatu wojennego, Michała Rogalskiego, znanego dotąd jako twórca lekkiego kina komediowego, skłoniło rodzinne zdjęcie z czasów wojny. Zdjęcie nietypowe, bo przedstawiające dziadków spacerujących płytką rzeką, z widniejącą z tyłu datą maj 1943. Zainspirowany fotografią, postanowił nakręcić film o próbie normalnego życia w nienormalnym czasie. Próbę tę pokazał przez perspektywę losów dwóch rówieśników Niemca Guido i Polaka Romka. Pierwszy, to wrażliwy pięknoduch kochający Jazz, za słuchanie którego zostaje wcielony do wojska rok wcześniej. Nienawidzi i nie rozumie wojny. Drugi, to prosty chłopak z prowincji spierający się z matką, lubiący wędrówki po lesie i z konieczności pracujący na kolei. Losy tych dwóch chłopców przecinają się wielokrotnie.