"Kolor purpury" jest kinową wersją, feministycznej powieści autorstwa Alice Walker, o tym samym tytule. Pierwsze sceny filmu rozgrywają się na południu Stanów Zjednoczonych w roku 1909. Czarnoskóra Celie ma czternaście lat i właśnie wydała na świat dziecko. Nastoletnia matka pragnie, by jej córka nosiła imię Olivia. Nikt jednak nie daje jej prawa do decydowania o imieniu dziecka i jego losie. Ojciec Celie oddaje noworodka innej rodzinie. Dziewczynka nie jest pierwszym dzieckiem nastoletniej murzynki. Wcześniej urodziła ona chłopca, któremu nadano imię Adam i również oddano obcym ludziom. Wszystko po to, by ukryć przed żoną i innymi kazirodcze stosunki, jakich dopuszcza się ojciec nastolatki. Celie ma młodszą siostrę Nettie. Obie siostry kochają i wspierają się nawzajem w dzieciństwie i w dorosłym życiu. Krótko po tym, jak umiera matka dziewczynek, Nettie oświadcza się owdowiały farmer Albert Johnson. Ojciec dziewcząt radzi mu pojęcie za żonę starszej siostry. Farmer zmienia zdanie i od tej pory Celie zajmuje w jego domu pozycję zmarłej żony. Pozycja ta polega na byciu służącą męża i mamką jego potomstwa z poprzedniego małżeństwa. Dziewczyna jest dręczona i poniżana. Ma być tanią siłą roboczą i niczym więcej. Ona i dzieci muszą zwracać się do farmera, używając formy "Sir", co tłumaczy się mniej więcej "Mój Panie". Młodsza siostra Celie – Nettie przeżywa również swoją gehennę. Zgwałcona przez ojca rodzi jego córkę, po czym ucieka z domu i chroni się u starszej siostry. Niestety, i tu nie znajduje bezpiecznego schronienia. Molestowana przez Alberta musi szukać innej kryjówki. Nie zdążyła uciec, gdy mąż siostry podjął próbę gwałtu. Nettie udało się obronić, po czym została wygnana z domu. Wiedziona złym przeczuciem, że rychło rozstanie się z siostrą, nauczyła ją pisać i czytać, by móc kontaktować się z nią na odległość. W kolejnych scenach filmu, śledzimy losy syna Alberta, który żeni się z dziewczyną, która nie przypadła ojcu do gustu. Ale tu relacje między małżonkami są już nieco inne. To Sofia stawia na swoim i doprowadza do ślubu z Harpo. Nie daje też sobą pomiatać i mąż nie włada nią jak rzeczą. Poproszony o radę ojciec, zaleca częste bicie żony. Gdy Harpo próbuje to zrobić, sam obrywa ciężkie baty od Sofii. Teraz to on musi kryć przed ludźmi zranioną dumę, poczucie poniżenia, wstyd i podbite oko. Tymczasem Celie żyje w prawdziwym piekle. Albert sprowadził do domu kochankę, żeby ostatecznie poniżyć żonę. Kochanką Alberta jest chora artystka Shug Averey. Niespodziewanie kobiety zaprzyjaźniają się. Shug staje się inspiracją uciśnionej Celie do walki o wolność i godność osobistą. Historia Alberta i jego dzieci jest jeszcze bardzo długa. Dzieje się dużo i wszystko związane jest z powolną emancypacją kobiet. Z biegiem czasu, do wątków patriarchatu i kazirodztwa, dołącza się wątek miłości między kobietami. Miłość ta rodzi się między Celie i Shug. Nakręcony przed prawie trzydziestu laty film Stevena Spielberga wywołał wiele kontrowersji. A jakie wrażenia wywoła dziś? Przekonajcie się sami!