Asghar Farhadi dał się poznać polskiej publiczności, jako twórca znakomitego filmu pt. „Rozstanie”. Najwyraźniej nie traci formy, bo jego kolejny obraz zatytułowany „Klient”, podobnie jak poprzedni został uznany za najlepszy nieanglojęzyczny film na tegorocznym konkursie Amerykańskiej Akademii Filmowej i nagrodzony Oscarem. Autor nie zmienił treści, ani stylu swojej twórczości. Podobnie jak w pierwszym dziele, tak i tu poruszane są najtrudniejsze problemy i konflikty ludzkie. Po raz kolejny oglądamy thriller psychologiczny, w którym główne role grają wstyd, upokorzenie, represja, usiłowanie dochodzenia do prawdy i zemsta. Znów obserwujemy irańską rzeczywistość z jej najbardziej charakterystycznymi cechami skupionymi jak w soczewce. Z przerażeniem widzimy, co czeka kobietę, która będąc mężatką wyzna głośno, że doznała gwałtu. Z niedowierzaniem patrzymy na to, jak w tamtejszym świecie traktowane jest ciało, nagość i naturalne potrzeby człowieka. Bohaterką filmu jest młoda i piękna aktorka, którą napadnięto w wynajętym domu. Jej opętany zazdrością mąż daleki jest od choćby odrobiny współczucia czy zrozumienia. Myśli tylko o tym, że inny mężczyzna dotykał kobiety, która należy tylko do niego. Pobita kobieta boi się powiedzieć o tym policji. Owładnięty chęcią zemsty mąż, szuka sprawcy i rozprawia się z nim. Honorowa zemsta jedynie pozornie jest najważniejszym wątkiem filmu. Asgharowi Farhadiemu udało się stworzyć głębokie dzieło rozprawiające się z filozofią i systemem wartości modelu społeczeństwa, w którym rządzi patriarchat. „Klient” równie silnie oddziaływuje na widza jak „Rozstanie”. Równie mocno i udanie konfrontuje wschód z zachodem, życie w państwie opresyjnym z życiem ludzi wolnych, nakazy i zakazy obyczajowe z codzienną swobodą. I na koniec zaskoczenie: bo wszystko co było przedtem dostrzega się inaczej… Tylko twórcom takim jak Asghar Farhadi udaje się osiągnąć taki efekt i zmusić ludzi, by po wyjściu z kina jeszcze długo myśleli o tym co zobaczyli.