Południe ameryki, to miejsce, gdzie nie żyje się łatwo i przyjemnie. Żyje się wśród ruin rozpadających się domów, a z braku pracy, czas spędza się na bezcelowej włóczędze i popijaniu najtańszego wina. Wokół panuje stagnacja, marazm, zniechęcenie i brud, który przestał komukolwiek przeszkadzać. Nikomu na niczym nie zależy, bo brak perspektyw na osiągnięcie czegokolwiek i nadziei na jakąkolwiek zmianę. Joe ma gorzej, bo odkąd pamięta, imają się go różnego typu kłopoty. Stara się ich unikać, ale one zdają się deptać mu po piętach. Jako były więzień musi uważać na to, by nie narazić się wymiarowi sprawiedliwości. Każde potknięcie skończy się bowiem kolejną odsiadką. Joe jest wyjątkiem na tle prowincji w której żyje. Jako jeden z nielicznych ma pracę i oferuje ją innym. Zajmuje się wycinką drzew. Pewnego dnia, zgłasza się do niego Gary – młody chłopak, który szuka dla siebie jakiejś szansy. Musi jej szukać, bo mieszka z ojcem, który pije i wyładowuje na nim swoją agresję. Poruszony sytuacją chłopaka Joe, postanawia dać mu szansę. Kontakt z Gary’m sprawia, że Joe przypomina sobie swoją sytuację sprzed lat. Przypomina sobie samotność, opuszczenie i bezradność. Tłumione przez lata emocje są tak silne, że przestaje być obojętny na los chłopaka, który przypomina mu jego własny. Od tej pory staje się przewodnikiem życiowym Gary’ego. "Joe", to film, który pokazuje znaną od wieków prawdę o tym, że młodemu człowiekowi potrzebny jest kochający i dbający ojciec. Jeśli nie pełni on swojej funkcji, młody człowiek rozpaczliwie szuka kogoś, kto go zastąpi i zazwyczaj znajduje. Film Davida Gordona Greena jest realistyczny, prawdziwy i wiarygodny. Jest taki, bo reżyser pochodzi ze stanu Arkansas. W roli głównej wystąpił Nicolas Cage. I tu ciekawostka: gra tego aktora wzbudza silne i przeciwstawne emocje widzów. Jedni są zachwyceni stworzoną przez niego kreacją Gary’ego, inni uważają, że Gary w jego wykonaniu jest po prostu beznadziejny. Jak jest naprawdę? Wybierzcie się do kina i sprawdźcie!