Od kilku dni, możemy oglądać najnowsze dzieło japońskiego reżysera Hirokazu Kore-edy, zatytułowane "Jak ojciec i syn". Film opowiada o dwóch rodzinach, które stają w obliczu tragedii. Tragiczne wydarzenie miało miejsce w przeszłości, ale wychodzi na jaw dopiero teraz i wywiera wielki wpływ na życie bohaterów. Midori i jej mąż - Ryota Nonomija reprezentują wyżyny społeczne. Są świetnie sytuowani, mają wyrafinowany gust, otaczają się pięknymi przedmiotami, mieszkają wytwornie i wychowują Keitę. Ich syn ma sześć lat, a już wyróżnia się zdolnościami muzycznymi. Gra na fortepianie i wszystko wskazuje na to, że zostanie wybitnym pianistą. Sporo czasu spędza sam, bo jego zapracowany ojciec poświęca się głównie projektowaniu architektury. Keita ma wszystko, ale w zamian za to, musi spełniać wygórowane wymagania rodziców. Ich świat jest nieskazitelny, uporządkowany i bezpieczny. Jest taki do momentu, w którym dowiadują się, że nie są rodzicami Keita. Na jaw wychodzi coś, co w pierwszej chwili trudno uwierzyć. Uwierzyć trudno, ale to prawda. W szpitalu, gdzie Midori rodziła syna, przebiegał w tym czasie inny poród. Coś zawiodło, ktoś czegoś nie dopatrzył i noworodki zostały zamienione. Na horyzoncie poukładanego i niczym nie zakłóconego świata Ryoty i Midori, pojawiają się Yukari Saiki i jej mąż Yudai. Ona jest gospodynią domową, on zajmuje się handlem. Oboje są spontaniczni, prości i niewykształceni. Żyją w małym domku i nie znają surowej etykiety. Mają gromadkę dzieci, z których jedno – Ryusei, nie jest podobne do pozostałych. Niektórzy żartują, że jego matka musiała mieć romans… Cała czwórka staje bezradna wobec nowej sytuacji. Nikt nie wie, co należy zrobić. Co jest ważniejsze: spędzone wspólnie lata i wytworzona więź, czy więzy krwi? Czy postawić na biologię, czy na miłość zrodzoną dzięki doświadczonym wspólnie radościom i smutkom? Praktyka wskazuje na to, że większość rodzin dotkniętych taką tragedią, po przeżytym szoku dąży do odzyskania biologicznych dzieci. Na tę samą drogę weszli bohaterowie filmu. Ale wszystko zawiodło. Zawiodło, ponieważ obydwaj chłopcy, nagle i niespodziewanie znaleźli się w zupełnie obcych dla siebie światach. Ryusei jest przyzwyczajony do tego, że ojciec się z nim bawi i poświęca mu czas. Keita z kolei nie potrafi się odnaleźć w świecie, gdzie zamiast chłodnego porządku i wysokich manier, panuje spontaniczny nieład, miłość i ciepło. Zamiana dzieci tuż po urodzeniu i wynikające z tego kłopoty, to temat ograny na wszystkie strony. Ale film japońskiego reżysera, nie powiela ogranych schematów i rozwiązań. Twórcy "Jak ojciec i syn" udało się stworzyć dramat, który jednocześnie wzrusza, skłania do refleksji, zadaje trudne pytania i przez cały czas trzyma widza w ogromnym napięciu. Pyta, ale nie podsuwa gotowych odpowiedzi. Podsuwa raczej myśl, że istnieją w życiu sytuacje, z których nie da się wybrnąć na czysto. Sytuacje, w których każde z rozwiązań, rodzi dyskomfort, ból i cierpienie, z którymi trzeba się pogodzić.