„Historie rodzinne”, to film, którego scenariuszem i reżyserią zajęła się nominowana do Oscara Sara Polley. Film ten pokazuje subiektywność prawdy. Oglądając go, po raz kolejny przekonujemy się, że znalezienie prawdy obiektywnej jest bardzo trudne, a czasem wręcz niemożliwe. Punkt widzenia zależy bowiem od punktu siedzenia. Reżyserka pełni tu dwie role. Jest filmowcem i detektywem usiłującym poznać prawdziwe oblicze własnej rodziny. W tym celu prosi o rozmowę wielu jej członków. Szybko okazuje się, że szczerzy rozmówcy, zupełnie inaczej relacjonują te same wydarzenia. Zapytani o to samo, mówią zupełnie co innego. Film Sary Polley uświadamia każdemu z nas, jak wiele mitów i wspomnień osnuwa się wokół każdej rodziny. Pokazuje, jak trudno przedrzeć się przez nie i dojść do sedna sprawy. W przypadku rodziny reżyserki, sednem sprawy okazała się tajemnica, skrzętnie ukrywana przez rodzinę. ”Historie rodzinne” to najwyższej klasy, odważny i bezkompromisowy dokument. Brawa należą się tym bardziej, iż dotyczy on rodziny kobiety stojącej za kamerą. Łatwo jest odkrywać i dystansować się do cudzych tajemnic. Dużo trudniej jest zrobić to samo z tajemnicami bliskich osób. Rodzice Sary Polley spotkali się na deskach teatru. Gdy ona wspinała się dopiero po szczeblach kariery, on już był dość znanym aktorem. Różnili się od siebie pod wieloma względami. Ona pełna optymizmu i otwarta na świat, on – zamknięty w sobie i wyciszony. Ona – dusza towarzystwa, on – samotnik i milczek. Autorka snuje opowieść o związku tych dwojga i o pewnym wydarzeniu, które na zawsze zmieniło losy rodziny. „historie rodzinne” przeładowane są wręcz faktami. Dzieje się tu naprawdę dużo. Akcja filmu rozgrywa si w dwóch miejscach. Pierwszym jest plan powstawania dokumentu. Drugim są miejsca, w które przenoszą nas wspomnienia występujących w nim postaci. „Historie rodzinne”, to kino ambitne i nietuzinkowe. Widz zostaje wciągnięty w odkrywanie tajemnicy rodzinnej, a przy okazji przekonuje się jak skomplikowanym, delikatnym i wielowarstwowym tworem jest rodzina.