W stolicy Rosji grasuje seryjny morderca, którego nie da się namierzyć. Na swoim koncie ma już wiele ofiar. Przy każdej z nich zostawia karty z numerami stosowane przez ekipy fotografujące ciała. Stąd jego przydomek "Fotograf". Ekipy śledcze stopniowo trafiają na różne tropy. Większość z nich prowadzi do Polski. Wygląda na to, że dokonywane zbrodnie są konsekwencją wydarzeń, które miały miejsce wiele lat temu. Dochodzeniowcy przyjeżdżają do Polski, gdzie pomaga im lokalna policja. W ekipie dochodzeniowej jest Natasza. Jej obecność jest niezbędna, ponieważ, jako jedyna, przeżyła ona bezpośredni kontakt z zabójcą. Tylko ona może rozpoznać mordercę. Rozczarują się jednak ci, którzy po filmie Waldemara Krzystka, spodziewać się będą typowej historii kryminalnej. Wątek taki owszem jest, ale nie stanowi on najważniejszego elementu filmu, a tym bardziej jego przesłania. "Fotograf", to dramat psychologiczno-socjologiczno-polityczny z kryminalną intrygą w tle. Akcja filmu rozgrywa się w Legnicy. Pierwsze sceny filmu rozgrywają się w Moskwie. Przez większą część seansu słychać język rosyjski. Moskwę z Legnicą łączą wydarzenia sprzed kilku dekad i chłopiec imieniem Kola. Jest on synem prokurator wojskowej i cierpi na dziwną przypadłość polegającą na braku głosu i przemawianiu głosami innych ludzi. Największą siłę filmu stanowi udana próba opisania warunków panujących w Związku Radzieckim i dominujących tam terroru i strachu. Waldemar Krzystek wplótł do filmu wydarzenie, które miało miejsce gdy był dzieckiem. Chodzi o samobójstwo rosyjskiego żołnierza, który zbiegł z radzieckich koszarów do Polaków. Dramat Krzystka dotyczy przede wszystkim korzeni zła w Rosji. Na film warto pójść, chociażby ze względu na występujące w nim gwiazdy polskiego i rosyjskiego kina. Na ekranie zobaczymy Adama Woronowicza, Tomasza Kota, Aleksandra Balueva i innych. "Fotograf", to nie kino rozrywkowe. To nie lekki i zmierzający do rozwiązania zagadki thriller. To kino zmuszające do uwagi, koncentracji, myślenia i refleksji.