„Dwa życia” to kolejna opowieść z cyklu rozliczania się Niemców z wojenną przyszłością. Nie jest to kino familijne, ani dokumentalne. Tym razem to thriller w czystej postaci. Bohaterką filmu jest Katrine Evensen, która nosi w sobie straszną tajemnicę sprzed wielu lat. Lat, w których zawirowania historyczne niszczyły życie zwyczajnych ludzi. Życie Katrine też uległo zmianie. Po wojnie przeprowadza się ona do Norwegii, w której spędza następne lata. Po jakimś czasie postanawia wrócić do ojczyzny i skonfrontować się z tym co tam przeżyła. Kobieta odważnie stawia pytanie, czy może być szczęśliwa w swoim kraju. Odważnie i bez wahania układa porozrzucane fragmenty swojego życia w nową całość. „Dwa życia” to film o pytaniu o własną przeszłość i stawianiu jej czoła. Katrine nie musiała tego robić. Równie dobrze mogła wieść swój bezpieczny norweski żywot. Ona jednak decyduje się na otwarcie starych ran i przeżycie na nowo starego bólu. Ból ten musi jeszcze raz przeżyć po to, by w końcu pozbyć się wszelkich wątpliwości i nie oglądać przeszłości we snach. Niestety, odważna konfrontacja z przeszłością nie przynosi kobiecie spokoju i nie eliminuje odczuwanego przez nią irracjonalnego lęku. Im dalej w las, tym więcej drzew. Im więcej Katrine Evensen dowiaduje się o swojej przeszłości, tym bardziej wszystko jest zagmatwane. Kolejne odpowiedzi rodzą kolejne pytania. Na domiar złego okazuje się, że sama bohaterka nie jest bez winy. Dopuściła się postępków, o których przez lata usiłowała zapomnieć, a jej otoczenie skutecznie jej w tym pomagało, potwierdzając nieprawdziwe wersje wydarzeń. Tytułowe „dwa życia” to dwie rzeczywistości, w których żyje Katrine Evensen, dwie świadomości i wreszcie dwa różne oblicza tej samej osoby. Jako że jest to thriller czystej wody, historia Katrine Evensen podoba się widzowi, ale nie odbiera się jej jako prawdziwej. „Dwa życia”, to kino sensacyjne, w którym chodzi przede wszystkim o wartką akcję i napięcie. Choć oczywiście historia Katrine mogła zdarzyć się naprawdę…