"10.000 Km" to kino dla tych, którzy lubią piękne, wzruszające i intymne historie miłosne. Rzecz dzieje się w Barcelonie. Para młodych i pięknych ludzi snuje plany o wspólnym życiu. Alex jest imigrantką i uczy języka angielskiego. Sergio uczy muzyki. Ich związek trwa już siedem lat, ale teraz myślą o dziecku. Wszystko ulega zmianie, gdy dziewczyna otrzymuje propozycję odbycia rocznego stażu w oddalonym o 10.000 km Los Angeles. Jest ranek, ona wybiera się w drogę i od tej pory oboje stają się parą żyjącą na odległość. Obojgu musi teraz wystarczyć dźwięk głosu i widok ukochanej osoby na monitorze. Związek tych dwojga możemy oglądać i śledzić za pośrednictwem komunikatorów, telefonii internetowej, poczty elektronicznej, map i innych nowoczesnych narzędzi komunikacji. Realizowany na odległość związek Alex i Sergim miewa jasne i ciemne dni. Twórcom filmu udało się w bardzo wiarygodny, autentyczny i czytelny sposób ukazać emocje bohaterów. Tego filmu nie da się oglądać obojętnie. Chcemy tego czy nie, angażujemy się w przeżycia sympatycznej pary. Ze smutkiem obserwujemy, jak fizyczna odległość stopniowo studzi uczucia i osłabia więź łączącą Sergia i Alex. Zdaje się, że ich związek rozpada się, bo nowoczesne technologie nie zaspokajają potrzeby prawdziwej bliskości. Choć temat związku na odległość poruszany był w kinie wielokrotnie, obraz Marquesa-Marceta nie jest nudną powtórką z rozrywki. Dzięki intymnemu klimatowi i niedopowiedzeniom pozwalającym widzowi na własne interpretacje, film ten ogląda się naprawdę dobrze. Napięcie rośnie, gdy na ekranie widać upływające dni rozłąki. Czy związek Alex i Sergia przetrwa roczną przerwę? Jakich zastaną siebie nawzajem przy ponownym spotkaniu? Czy wspólne życie będzie miało jeszcze jakiś sens? Dowiecie się, oglądając film, który olśnił zarówno jury, jak i publiczność tegorocznego festiwalu w Cannes