Szybki Cash 2, to druga część nakręconego trzy lata temu w Szwecji filmu, będącego obrazem pierwszego tomu trylogii Jensa Lapidusa. Obraz ten zachwycił publiczność i nie tylko. Okazało się, że dobre kino sensacyjne doskonale obywa się bez natłoku efektów specjalnych i ogromnych pieniędzy. Przepis na dobry film sensacyjny jest prosty: potrzebny jest dobry scenariusz, dobre dialogi, doskonała fabuła, dobrze zarysowane postaci i świetna gra aktorska.Za ekranizację drugiej części trylogii wziął się Babak Najafi, podczas gdy część pierwszą przeniósł na ekran Daniel Espinosa. I tu ciekawostka: obydwaj reżyserzy pochodzą z rodzin imigrantów, a właśnie w tym środowisku rozgrywa się akcja powieści Jensa Lapidusa. Reżyser filmu „Szybki Cash 2” szczególnie silnie podkreśla sytuację imigrantów w Szwecji i związane z nią problemy. Widzowie, którzy nie oglądali pierwszej części filmu, nie muszą do niej sięgać, ponieważ początkiem drugiej jest krótkie streszczenie poprzedniej. Bohatera filmu JW spotykamy w momencie, gdy opuszcza mury więzienia. Po tym co tam przeżył niema prawie żadnych złudzeń. Prawie, bo te, które jeszcze zachował dają mu odrobinę nadziei na odbudowanie własnego życia. Jak się okaże, sprawa będzie trudniejsza, niż spodziewa się tego bohater. Miasto i społeczeństwo, w którym żyje, nie da mu szansy. Film ukazuje stolicę Szwecji jako miasto pozornie przyjazne wszystkim obywatelom. W rzeczywistości, widzimy tu miasto represyjne dla większości, a przyjazne tylko dla wybranych. JW i poznany w więzieniu przyjaciel przeżywają wiele trudnych chwil, balansują na przysłowiowej linie, chodzą po niepewnym gruncie i ślizgają się po cienkim lodzie. „Szybki Cash 2” to krzyżujące się nieustannie wątki sensacyjne i społeczne. Pierwsze wciągają i przykuwają uwagę, drugie nieco nużą i ciągną się.