Wielbiciele szwedzkiej literatury dziecięcej doskonale znają ten tytuł. "Svein i szczur", to znana i bardzo popularna nie tylko w Szwecji powieść o niezwykłej relacji dwóch przyjaciół. Bohaterami historii są siedmioletni chłopiec imieniem Svein i jego szczur – Halvorsen. Chłopiec i szczur są do siebie bardzo przywiązani. Svein pragnie, by jego przyjaciel wziął udział w konkursie dla domowych pupili. Nie wszyscy jednak podzielają ten pomysł. Zdaniem niektórych, zwyczajny szczur, to nie to samo co pies lub kot. Halvorsen nie ułatwia zadania małemu opiekunowi. Lubi psocić, zwiewać i wprawiać w niepokój rodzinę chłopca. Cóż, nie jest maskotką z filmu animowanego, lecz zwykłym zwierzątkiem, które nudzi się i rozrabia, gdy nikt się nim nie zajmuje. Pozostawiony sam sobie przegryza kable, dziurawi wąż od pralki, topi się w zupie lub dokonuje rewolucji na zastawionym stole. Na domiar złego, w szkole, do której chodzi Svein, dochodzi do inwazji szczurów. Svein zrobi wszystko, by przekonać dorosłych, że jego szczur, to taki sam przyjaciel jak każde inne, kochane zwierzątko domowe. "Svein i szczur", to mądra i przejmująca opowieść o przyjaźni, zrozumieniu i pokonywaniu uprzedzeń. Mądrość filmu, to także sposób, w jaki pokazany jest Halvorsen. Bohater zachowuje się jak normalny szczur, kierowany instynktem i wrodzonymi potrzebami. Świetny pomysł, bo unaocznia dzieciom, że zwierzęta, to żywe istoty, a nie posłuszne i puchate zabawki. Problemy ze szczurem nie wynikają z natury tego ostatniego, ale stąd, że Svein nie zajmował się nim jak należy. Mądre i warte zapamiętania jest także przesłanie filmu, że wcale nie trzeba kochać szczurów. Wystarczy zrozumieć, że jedni je lubią, inni nie i to jest w porządku, dopóki nikogo – także szczurów – nie krzywdzi.