Z remakami starych filmów mamy do czynienia niezwykle często. jedne są bardziej udane inne mniej. Tym razem przed nami kolejna wersja disneyowskiej bajki z siedemdziesiątych lat ubiegłego wieku. Reżyser David Lowery postanowił nadać nowe oblicze wzruszającej opowieści o przyjaźni małego chłopca ze smokiem. Historia przenosi nas do lat 80-tych ubiegłego wieku – zamierzchłych czasów bez komórek, pokemonów i sieci. Bohaterowie filmu są przesympatyczni, nowocześni i staroświeccy jednocześnie. Opowieść zaczyna się w momencie gdy mały Pete przeżywa wypadek samochodowy, którego niestety nie przeżywają jego rodzice. Wypadek ma miejsce w dzikiej puszczy, gdzie chłopiec spędza kolejne lata swojego życia. Na szczęście znajduje przyjaciela, którym jest zielony smok. Pete nadaje smokowi imię Elliot, bo tak nazywał się bohater książeczki, którą czytali mu rodzice. Pete i Eliot żyją beztrosko w sercu wielkiego lasu. Niedaleko puszczy znajduje się miasteczko, którego mieszkańcy karczują las, by powiększać przestrzeń do życia. Pewnego dnia, znajdują chłopca. Biorą go oczywiście do miasta, ale Elliot nie daje za wygraną. Postanawia zrobić wszystko, by uratować przyjaciela i wrócić z nim do puszczy. Mieszkańcy miasteczka nie dowierzają tym, którzy twierdzą, że widzieli w lesie wielkiego smoka. Pracownicy tartaku nie poddają się i chcą pokazać światu Elliota. „Mój przyjaciel smok”, to klasyczna baśń disneyowska z najlepszych czasów tej wytwórni. Historia chłopca i smoka opowiedziana jest tak, że wzrusza i porusza każdego. To opowieść o przyjaźni, życiu w zgodzie z naturą, otwarciu na inność i przemianie. To dowód na to, że dobre kino familijne nie opiera się na efektach specjalnych, przesłodzonych bohaterach i kolorach bijących po oczach.