Bohaterem filmu jest niegdysiejszy gwiazdor piosenki - Danny Collins. Choć sława dawno minęła, Danny nadal korzysta z przywilejów gwiazdora. Wciąż występuje, choć to co robi nie wzbudza w ludziach już takiego entuzjazmu jak kiedyś. Czerpie z życia pełnymi garściami, bawi się i otacza pięknymi kobietami. Żyje szybko, beztrosko i lekko. Nie zastanawia się nad tym, co będzie dalej. A wypadałoby, bo nie jest już młody. Do zatrzymania się, zastanowienia i refleksji zmusza go pewien list napisany do niego kilkadziesiąt lat wcześniej. List ów Danny odkrywa pewnego dnia. Data na liście wskazuje, że napisano go czterdzieści lat temu. Ale to nic, w porównaniu z tym, kto go napisał. Ku zdumieniu Danny’ego, nadawcą jest nie kto inny, jak sam John Lennon. I to jeszcze nie koniec. Bo w liście tym, najsłynniejszy muzyk świata chwali młodego Danny’ego za świetne i obiecujące dokonania. Po otrząśnięciu się z szoku, mężczyzna postanawia spróbować jeszcze raz. Zawiesza występy, odsyła kobiety i zamyka się w małym hoteliku, by tam stworzyć coś naprawdę dobrego. Pisanie piosenek okaże się trudniejsze niż przypuszczał. Samotny pobyt w odosobnionym miejscu, brak gwaru, zabawy, używek i kobiet, przypomni mu wszystko, o czym marzył w młodości. A marzył o dobrej muzyce i spokojnym życiu u boku tej jedynej. Danny ma jeszcze jedną sprawę do załatwienia. W pogoni za łatwym życiem, zaniedbał całkowicie relację z dorosłym synem. "Idol", to świetnie pokazany obraz człowieka, który zdradził swoje idały, zaprzedał się tandecie, kiczowi i sławie. Historia Danny’ego jest dowodem na to, że odnowa duchowa jest zawsze możliwa. "Idol", to film, który daje nadzieję! W roli głównej Al Pacino.