„Eddie zwany orłem”, to film inspirowany prawdziwą historią brytyjskiego skoczka narciarskiego Michaela Edwardsa, zwanego Eddie, który wzbijał się na nartach pod niebo nie mając żadnych zdolności i prawie żadnych umiejętności. Był amatorem, który w tragikomiczny sposób osiągnął to na czym zależało mu najbardziej. Wbrew wszystkim i wszystkiemu, Eddiemu udało się zakwalifikować do zimowych igrzysk Olimpijskich w Calgary anno domini 1988. We wszystkim pomagał mu pełen charyzmy i wierzący w niemożliwe trener. Eddi od dziecka marzył o byciu sportowcem. Wszystko, co próbował robić w tym kierunku świadczyło o braku jakichkolwiek talentów i predyspozycji sportowych. Podchodził do różnych dyscyplin, w tym do narciarstwa alpejskiego. W końcu jego trener przypomniał sobie, że Wielka Brytania od sześćdziesięciu lat nie miała reprezentanta w skokach narciarskich i zaczęły się treningi. Chłopak trenuje w drewnianej szopie. To niewiarygodne, ale podczas kwalifikacji udaje mu się skoczyć tak wysoko, że zostaje zakwalifikowany do występu na igrzyskach. Historia Eddiego ukazana jest w filmie niezbyt zgodnie z faktami, mimo to jest realna, przekonująca i dająca do myślenia. Film jest pełen tragizmu i humoru jednocześnie. Ogląda się go świetnie od pierwszej do ostatniej sceny. Eddi to przykład sportowca amatora, który dzięki zawziętości, uporowi i pasji przez chwilę był na szczycie. Nie wygrał Igrzysk, ale został zapamiętany jako jedyny amator skoków narciarskich zakwalifikowany do tych zawodów.